TÜRKİYEM YANGINLARDAYIZ, HABERİN VAR MI?

Yanan sadece ormanlar değil, vicdanlarımız da küle dönüyor

Türkiye’nin dört bir yanından yükselen dumanlar, sadece yeşil alanları değil, aynı zamanda insanlığımızı da tüketiyor. Gözlerimizin önünde kül olan ormanlar, ekolojik yıkımın yanı sıra ahlaki bir çöküşün de habercisi hâline geliyor. Her yıl artarak devam eden bu yangınlar, artık sadece doğa olayları değil, toplumsal bir alarmdır.

Yangınların ardındaki gerçekler
Sebep her ne olursa olsun; ihmaller, rant hırsı ve sorumluluk bilincinin yokluğu, bu felaketlerin temel nedenleri arasında yer alıyor. Ağaçların kesilmesine, doğanın talan edilmesine göz yuman zihniyet, aslında çocuklarımızın geleceğini ateşe veriyor. Ormanları yakmakla kalmıyor, toplumsal vicdanı da yok ediyor.

Toplumun içten içe kuruyan hali
Eskiden komşusunun derdiyle dertlenen insanlar, bugün yangın görüntüleri eşliğinde tatiline devam edebiliyor. Her felaketi bir başkasının meselesi gibi gören duyarsızlık, tıpkı bir kıvılcım gibi yayılıyor. Orman yangınları gibi, toplumun vicdanı da için için yanıyor.

Ahlaki çöküşün resmi
Adaletin eridiği, liyakatin yok sayıldığı, dolandırıcılığın marifet sayıldığı bir düzende bu yangınlar, metafor olmaktan çıkıyor. Görmezden gelinen sorumluluklar, yanlış yönetim anlayışı ve çıkar odaklı zihniyet, yalnızca doğayı değil, toplumsal huzuru da kül ediyor.

Topyekûn bir uyanış şart
Yangınları sadece itfaiyeciler değil, bilinçli yurttaşlar da söndürebilir. Kül olan ormanlar yıllar içinde yeniden yeşerir belki ama yitirilen vicdanı, güveni ve dayanışma duygusunu geri kazanmak daha zor olacak. Bu felaketlere alışmak gibi bir hakkımız yok. Her yıl daha fazla doğa yok oluyor, daha çok can yanıyor ama toplumun iç sesi artık eskisi kadar yüksek çıkmıyor.

Bu bir çöküşün feryadı
Yaşananlara sessiz kalmamak, insanlık onurunu korumak ve gelecek nesillere yaşanabilir bir dünya bırakmak için harekete geçmek şart. Siirt 56 Ürünleri Tanıtım Derneği Başkanı Seyyah Vehip Emrah, yaşanan bu büyük yıkımı şu dizelerle dile getiriyor:

Kül oldu orman, yandı vicdanımız
Sessizlik büyüdü, sustu feryadımız
Yalancı, arsızlar sardı her yanımız
Bu yangın yürekten, ateş dumanımız